ชีวิตวนเวียนหันเปลี่ยนแปรผันเสมอ
วันนี้มีสุขพรุ่งนี้มีทุกข์มากมาย
ไม่แน่ไม่นอน ใจอ่อนระอา
เมื่อไรจะหมดสิ้นเวรสิ้นกรรม
มีผู้ใดเล่าที่เฝ้าห่วงใยตัวฉัน
จะมีวันที่พบรักที่แท้หรือไม่
เฝ้ารอคอย ฝันที่เลื่อนลอย
แล้วฉันก็ได้พบพระองค์
*สิ้นกระแสกรรม สิ้นกระแสกรรม
เมื่อได้พบพระองค์ทรงธรรม
รับชีวิตใหม่ มีความหวังใจ
เมื่อมอบชีวิตแด่พระองค์
แล้วฉันก็มีผู้ที่ทรงรักห่วงใย
ไม่กลัววันหน้าเพราะพระองค์ทรงนำพา
พระองค์รักษาใจที่ชอกช้ำ
ทรงไม่จดจำความชั่วความบาป
พระองค์ทรงรักท่านด้วยแน่นอนเสมอ
ทรงรอท่านด้วยพระทัยที่เมตตา
อย่ามัวรอช้า เชิญกลับมาหา
พระองค์จะทรงเช็ดน้ำตา